سلول انفرادی

همیشه ، نخواستن نشانه بی عاطفگی  نیست .... مردها غالبا محکومند ، هرزمانی که عزیز بانویی نباشند ... البته در قضاوت بانوها ...  یا باید مجنون و شیدا باشی ... یاعیالوار و نفس بریده .... تا چپ چپ نگاهت نکنند ....  هیچکدام نباشی ... یا دیوی یا منحرف یا چندش .....  از ازل محکوم به بازیچه بانوها شدن بوده ایم ..... وقتی هوس کنیم چنین نباشیم .. چنان بلاهایی نازل میشود از سوی مادر و خواهر و مونث های پیرامون .... باید تاوان داد و ناله نکرد .... به جرم  شانه ای پهن و تارهای محاسن و ساده لوحی ضمیر ....  مرد بودن اینروزها کار سختی شده ... چه میشود کرد ؟؟؟ ... نامردی ؟ یا لیدر مذهبی بشویم و خلاص سلول انفرادی...

 

نمیشود آدمها را برای شروعی دوباره سزارین کرد .... 

نه از جهت سختی کار .... یا ناتوانی زایمان ..... 

 کسی که از آغاز عقیم بوده .... و شکمی که هیچگاه جنینی نداشته را ... کدام ابلهی سزارین میکند ؟!!! 

و ساده لوحی جزاین نیست که ستاره ای دریایی را که کاری جز خوردن خرچنگهای حقیر ندارد ... به آسمان خیال بیاویزیم و منتظر چشمک زدنش باشیم ........

 

سلول انفرادی...